Książki które polecam do przeczytania
Jeśli miałabym wymienić kilka rzeczy bez których zupełnie nie potrafiłabym egzystować byłyby wśród nich na pewno książki. To jedna z moich pierwszych miłości i tych, które zostaną ze mną do końca życia. Nie wyobrażam sobie dnia bez przeczytania choćby kilku stron i bez zabrania ich z sobą w mniejsze i większe podróże.
Oto moja subiektywna lista książek, które mnie ostatnio porwały:
1. Adam Wajrak “ Wilki”
Nigdy w puszczy Białowieskiej nie byłam, ale odkąd przeczytałam jego książkę, na pewno będę. Mam nadzieję, że chodząc po tym królestwie dziko żyjących wilków, mignie mi sylwetka jakiegoś z daleka, a ja poczuję jak coraz szybciej zacznie mi bić serce. Z podziwu dla tych zwierząt, a nie ze strachu. Bo po książce Adama Wajraka, nie da się tych pięknych zwierząt nie lubić i nie darzyć ich co najmniej głębokim szacunkiem. Dlaczego? Wajrak jako jeden z najbardziej znanych polskich przyrodników, poświęcił śledzeniu ich historii razem z żoną kilkanaście lat swojego życia. Mieszkając w zasadzie obok nich, każdego dnia starał się poznać ich losy, zwyczaje i zrozumieć skąd w ludziach tyle nienawiści dla ich gatunku. Ja sama przyznaję, że przed przeczytaniem jego książki gdybym miała wymienić jedno ze zwierząt którego nie chciałabym spotkać byłby nim właśnie wilk. Mimo,że żadnego w życiu nie spotkałam, bo tak skutecznie udało się ich populacje ludziom zmniejszyć. Natomiast ostatni atak na człowieka który odnotowano był w 1937roku. Mimo to panicznie boimy się tych zwierząt, których liczebność w całej Polsce nie przekracza 600 osobników łacznie. Przeczytajcie więc tą cudowną opowieść o wilkach i ich zwyczajach, o ich potrzebie życia w grupie i wspaniałych watahach, które tworzą.
Kazan i Wiki a to oddalały się od nas, a to podbiegały - po to tylko, żeby otrzeć się w biegu o nasze nogi. Takie otarcie, a nawet uderzenie to sygnał, że są obok i pilnują się nas. Nas, czyli swojej watahy. Trudno opisać, jak wspaniałe to przeżycie: idziesz, a przed tobą, a czasami obok ciebie gnają wilki. One są twoim stadem, a ty ich.więcej
2. “Kukuczka” Dariusz Kortko i Marcin Pietraszewski
Nie trzeba interesować się himalaizmem i górami, żeby wiedzieć kim jest ten człowiek. Jedna z najbardziej inspirujących górskich osobowości, której legendę przytacza w swojej książce dwóch autorów. To nie tylko biografia najwybitniejszego himalaisty w Polsce i jednego z najwybitniejszych na świecie, to obraz niezłomnego człowieka który nie cofa się przed niczym. Który zdobywa w najpiękniejszym stylu, najwyższe i najbardziej niebezpieczne szczyty świata. Jerzy Kukuczka słynął ze swojej wytrzymałości, niezłomności i z tego, że jako jeden z nielicznych był w stanie biwakować na wysokości 8000 tys metrów i następnie zdobyć górę. Ten niewysoki, małomówny elektromonter po szkole zawodowej, podbił świat siłą swojej pasji. To jednak nie tylko opowieść o niesamowitej, potężnej pasji, która ostatecznie doprowadziła do jego śmierci, ale obraz człowieka który wiele poświęca dla swojej największej miłości czyli himalaizmu. Monumentalne opisy zdobycia najbardziej niedostępnych ośmiotysięczników zimą, chwile grozy i absolutnej samotności bohatera, wspomnienia rodziny i kolegów, przeplecione czasami w których żył czyli mocnego PRL-u, to wszystko się na kartkach książki miesza. Czytałam na jednym oddechu <3
Moje życie jest przygodą górską. Trzy punkty oparcia - podstawowa zasada wspinaczki. Moja dewiza życiowa: stój twardo na ziemi, nie wpuszczaj się w kanały różnych teologii alpinistycznych, różnych teoretyków. Pamiętaj, podstawą alpinizmu, himalaizmu jest wspinaczka, dążność do góry. Reszta to brednie, trele-morele, które usprawiedliwiają słabość".
Dariusz Kortko (z książki Kukuczka. Opowieść o najsłynniejszym polskim himalaiście)
3.“Beksińscy, portret podwójny” Magdalena Grzebałkowska
Twórczość Zdzisława Beksińskiego znam od lat. Pamiętam wrażenie jakie na mnie zrobiły jego pierwsze obrazy i emocje, które we mnie budziły. Teraz dodatkowo w kinach można zobaczyć film o najdziwniejszej i najsmutniejszej polskiej rodzinie. Wrócił temat jego niesamowitych obrazów i syna, którego jedną z największych fascynacji była śmierć i który próbował się tyle razy zabić, aż mu się to udało. W książce opowiedziana jest historia Zdzisłswa Beksińskiego, jednego z najbardziej znanych i najpopularniejszych artystów, któremu udało się zrobić karierę za granicą, ale który nie wyprowadził się ze swojego mieszkania na warszawskim blokowisku. Artysta, którego obrazy znane są na całym świecie tworzył w swoim mieszkaniu w bloku, z widokiem z okna na warszawskie prl-we blokowe molochy. Mimo jego twórczości i obrazów z których emanował smutek, zniszczenie i postapokaliptyczne istoty, książka nie jest ani smutna ani depresyjna. Jest po prostu wiarygodną opowieścią o ‘przeklętej rodzinie “ jak potocznie nazywano Beksińskich .
“Zdzisiu, a Ty chodzisz na swoje wystawy? Po co? Przecież wiem, co namalowałem.”
4. Pokolenia Ikea
Jeszcze jeden obraz pokolenia, tym razem współczesnych trzydziestokilkulatków. Jeśli masz mieszkanie na kredyt, czy pracujesz w korporacji uśmiechniesz się nie raz czytając tę książkę. Ironiczny, złośliwy obraz naszego społeczeństwa, które zarzyna się by wziąć kredyt, który będzie spłacać ¾ życia, a resztę upijać się by zapomnieć jak bardzo nienawidzi swojego istnienia. Mocno, czasami wulgarnie napisana książka od razu obudzi cię z twojej bezpiecznej, konsumpcyjnej bajki.
„pokolenie Ikea to ludzie, których stać na kupno mieszkania na kredyt, ale nie stać na jego urządzenie. Zamiast na łóżku, śpią na rzuconym na podłogę materacu z Ikei, zamiast szafy mają kartonowe pudła i regały Billy (99 zł /szt.). Wielkomiejski element napływowy z małych miasteczek. Żyją, spędzając czas w pracy, pracują, aby spłacić kredyt”
5. Dziewczyna z pociągu
Na zakończenie mojej listy książek do polecenia, książka idealna na jeden wieczór. Historia Rachel, kobiety, która pewnego dnia podczas jazdy pociągiem zauważa coś przerażającego. Dzięki temu zdarzeniu poznamy jej historię i historię zdarzenia którego była świadkiem. Kto jest w to zaangażowany? Ile pamięta i co jest prawdą według Rachel? Jestem pewna że żeby dowiedzieć się zakończenia zawalicie noc do czwartej rano tak jak ja:)
Takie życie, życie, którym teraz żyję, jest trudniejsze latem, kiedy wszędzie jest tyle światła i tak mało dającej schronienie ciemności, kiedy wszyscy wychodzą z domu, kiedy są rażąco, wprost agresywnie szczęśliwi. To męczy i jeśli się do nich nie przyłączysz, czujesz się podle.
